Co to jest Medycyna Ortopedyczna wg Cyriax’a?

Podstawowym założeniem Medycyny Ortopedycznej wg Cyriax’a jest leczenie wzorca klinicznego. Przez zaproponowany w metodzie wywiad i badanie funkcjonalne uzyskujemy kompletną informacje na temat badanego pacjenta. Symptomy i objawy są interpretowane i skatalogowane w formie „wzorców klinicznych”. „Wzorzec kliniczny” jest szczególnym zachowaniem się zaburzeń lub grup zaburzeń. Dla wszystkich obrazów klinicznych metoda oferuje lokalne, bezpośrednie, sprawne i korzystne ekonomicznie leczenie.

Różnicowanie można przeprowadzić przez szczegółowy wywiad i badanie funkcjonalne, a dokładną lokalizacje podrażnionych struktur można poznać albo przez obecność objawów lokalizujących albo przez palpację. W tak łatwy sposób można przejść do diagnozy takiej jak zapalenie ścięgna m. supraspinatus leżące na przyczepie i dokładniej na włóknach powierzchownych. Wówczas możemy mówić o szczegółowej diagnozie. Tylko wtedy możliwe jest precyzyjne leczenie, które daje maksimum skuteczności przy minimum terapii.

Diagnostyka

Prawidłowa droga do uzyskania dokładnej diagnozy wg metody Cyriax :

* dobry wywiad

* badanie funkcjonalne wszystkich struktur w okolicy uszkodzenia.

Nieprawidłowa droga do uzyskania diagnozy to palpacja bolesnego regionu bez uprzedniego przeprowadzenia badania funkcjonalnego.

Poniżej zostana przedstawione zasady diagnostyczne i podstawowe pojęcia Medycyny Ortopedycznej wg Cyriax’a:

* szukać nierozerwalnych prawdopodbieństw

Nierozerwalne prawdopodobieństwa (inherent likelihoods)

Pojęcie określające możliwości lub ich brak występowania objawów jakie podaje pacjent. W badaniu porównujemy objawy z budową anatomiczną, funkcją uszkodzonego obszary ciała. Jeśli opisywane dolegliwości pokrywają się z anatomią, funkcją i zostają potwierdzone w badaniu funkcjonalnym to mówimy o tzw. nierozerwalnym prawdopodobieństwie w innych przypadkach o nierozerwalnym nieprawdopodobieństwie (inherent unlikelihoods).

* zwracać uwagę na pojawiające się dzwonki alarmowe

W badaniu niekiedy występują określone symptomy albo kombinacje symptomów i objawów wskazują na poważne uszkodzenia. Cyriax określa takie sytuacje jako dzwonki alarmowe.

* szukać objektywnych objawów

* oceniać czucie końcowe

Czucie końcowe (end-feel) jest typowym pojęciem Cyriaxa. Opisuje uczucie, które badający ma na końcu zakresu ruchów pasywnych i informuje go o strukturach, które są lub nie są ograniczone ruchowo.

* używać testów funkcjonalnych

* szukać objawów lokalizujących, a palpacji tylko wtedy, kiedy jest konieczna

Objaw lokalizujący (localizing sign)

Jest to objaw występujący w czasie wykonywania testów aktywnych lub/i pasywnych, który wskazuje dokładne miejsce uszkodzenia w zajętej strukturze. Daje to tak kompletną diagnozę, że możliwe jest bezpośrednie leczenie uszkodzenia bez poprzedzającej go palpacji.

* używać zasady selektywnego napięcia

* używać ruchów fizjologicznych

* oceniać struktury inert – niekurczliwe i kontraktil – kurczliwe

Struktury INERT: torebka stawowa, więzadła, kaletki maziowe, opona twarda, osłonka oponowa i korzenie nerwowe, nerwy obwodowe

Struktury KONTRAKTIL: ścięgno, brzusiec mięśnia, przejście mięśnia w ścięgno, przyczep ścięgna do kości.

* skoncentrować się na tym bólu

* prosić pacjenta o współpracę

* brać pod uwagę osobowość pacjenta

* utrzymywać równowagę pomiędzy łatwowiernością i nadmiernym sceptycyzmem

* prosić o badania obrazowe, kiedy to konieczne

Terapia

Leczenie zgodnie z logiką Dr Cyriax’a jest niezależnie od zastosowanych środków efektem szczegółowych poszukiwań diagnozy w czasie badania klinicznego.

Dlatego nie jest ważne co się stosuje, ważne jest dlaczego.

Stosowanie terapii bez wcześniejszego postawienia diagnozy jest niebezpiecznym dla zdrowia pacjenta BŁĘDEM !

W terapii wykorzystywane są poniżej przedstawione środki terapeutyczne:

* głęboki masaż poprzeczny,

* mobilizacje/manipulacje,

* naciąganie torebki,

* trakcja,

* a dla lekarzy poprzez infiltrację czy wstrzyknięcia dostawowe.

Głęboki masaż poprzeczny jest specyficzną techniką mobilizacji tkanek, która jest przeprowadzana poprzecznie do ich przebiegu (Mięśnie / Ścięgna / Więzadła), przez co próbujemy utrzymać lub/i odtworzyć naturalną ruchomość.

Wskazania to:

* Małe uszkodzenia mięśniowe

* Uszkodzenia ścięgien i pochewek ścięgnistych

* Uszkodzenia więzadeł

Manipulacja

Celem manipulacji jest redukcja (zmniejszenie) przepukliny. Manipulacje przeprowadzamy praktycznie zawsze na trakcji. Manipulacje są bezpieczne, kiedy, właściwy manewr wykonany prawidłowo technicznie wykonywany jest z właściwych wskazań.

Trakcja

W przypadku, kiedy wywiad i badanie każe nam przypuszczać wystąpienie przepukliny jądra miażdżystego, jako leczenie zostanie wybrana trakcja.

Zostanie ona zastosowana u pacjentów ambulatoryjnych.

Mechanizmem i efektem trakcji jest aktywna dekompresja.

Infiltracja (wstrzyknięcia dostawowe)

Kortykosteroidy stosowane przez OM Cyriax są środkami hamującymi lokalne zapalenie. Na poziomie komórkowym działanie głównie polega na zwiększeniu oporu membrany lizosomu z martwych komórek, tak że uwalnia się mniej enzymów cytotoksycznych. Wobec tego powstaje mniej efektu zapalnego na lokalne naczynia krwionośne, mniej fagocytów, mniej wysięku i w końcu mniej fibryny.

Przy prawidłowych wskazaniach i dokładnej technice, stosując je lokalnie nie musimy obawiać się działań ubocznych.

Technika

* Dobra znajomość anatomii topograficznej

* Dobra technika palpacji

* Pozycja wyjściowa pacjenta musi być taka, aby osiągnąć igłą uszkodzone struktury, a ominąć wrażliwe struktury

* Absolutna sterylność

* Igła o odpowiedniej długości i tak cienka jak to możliwe

* Prawidłowa pojemność

* Infiltracja = płyn zostaje podzielony (rozchodzi się) na całe uszkodzenie i podany w formie kropelkowej i wachlarzowatej